Tanden poetsen

“Poets je nou gewoon met mijn tandenborstel?” Hij komt de badkamer inlopen en kijkt verontwaardigd hoe zij voor de spiegel driftig haar tanden poetst. “Ja?” zegt ze nadat ze het schuim in de wasbak heeft gespuugd, “dat doe ik toch altijd als ik hier ben?” Ze spoelt de tandenborstel af terwijl hij iets uit de kast pakt. “Of ben je nou ineens vies van me?” zegt ze terwijl ze er zelf om lacht. “Nee. Maar ik moet toch maar eens een nieuwe tandenborstel in gebruik nemen,” zegt hij terwijl hij het plastic en karton van elkaar scheidt in zijn handen en een knalroze tandenborstel op de wasbak legt. Ze volgt zijn bewegingen en kijkt naar de oude borstel in haar hand. “Ja, dat wordt inderdaad wel eens tijd. Mooi kleurtje.” Hij kijkt er vies bij, “wat maakt dat nou uit?” “Niets, maar nu is het net of je mijn tandenborstel gebruikt.” Ze niest. “Moet dat nou?” is zijn commentaar. “Ja, ik heb jouw tandenborstel toch gebruikt?”