Wit

Krullen dansen op papier
Maar ze wil geen letters meer
De inkt krast het wit
Weg

Met de scherpe penpunt
Ingekerfd
Getekend voor het leven
Vergeeld en dan vergaan
Zal het vel voor vel

Maar de echo van de letters
Zweeft door haar hoofd
En de krullen sieren
De herinnering

Het enige is,
Dat niemand,
zal geloven.

Want het bewijs
Bestaat niet meer.
Verkrast
Voorgoed
Voorbij

Dat maakt haar
Zo alleen
Zo weerloos wit