Het had iets
Van oud zeer
Dat bovendrijven kwam
Aan het oppervlak
Van de sloot
Het had iets
Van schijn heil
Dat onzichtbaar was
Onder de bodem
Van de boot
Maar koeien
Die verdrinken niet
Die worden altijd weer
Keer op keer
Eruit gehaald
De sloot
En een koe
Die zegt alleen maar boe
Dat maakt zo moe
Af en toe
Alleen in de put, daar verdrinken ze wel. En daarna wordt-ie pas gedempt.
BeantwoordenVerwijderenHmm ja. Ik weet niet wat erger is. Telkens weer uit de sloot halen of dempen.
VerwijderenJe moet het vaker 'even zat' zijn (dat haal ik er tenminste uit...), dan schrijf je leuke dingen!
BeantwoordenVerwijderenOude koeien uit de sloot halen... er zijn mensen die daar een oeverloos plezier aan beleven. Ik niet, aan dit gedicht wel :-)
BeantwoordenVerwijderenOeverloos... hihi.. mooie woordspeling in dit verband.
VerwijderenWat denk je van die koeien? Niemand die rekening houdt met die beesten. Nadat ze jarenlang trouwe dienst hebben gedaan worden ze als oud vuil afgedankt en een sloot gekieperd. Om er elke keer naar het ons goeddunkt weer uitgehaald te worden. Geef ze toch hun rust en laat ze. Dat zal ook ons de nodige rust geven. Wat voorbij is voorbij.
BeantwoordenVerwijderenMooi perspectief. Zou het zo zijn: "wat voorbij is, is voorbij"? Jij gelooft zeker ook niet in leven na de dood? Haha ;-)
VerwijderenHeel mooi geschreven en herkenbaar. Wat voorbij is, is inderdaad voorbij maar soms heb je geen keuze. En dat is vermoeiend.
BeantwoordenVerwijderenSoms loeien die koeien te hard, in hun vergeefse pogingen uit de sloot te geraken of voorgoed te verdrinken. Dan kun je ze niet negeren.
Verwijdereng=e=w=e=l=d=i=g!
BeantwoordenVerwijderen