Ze wilde hem overspoelen
Met haar liefde
Maar ze wist
Dat ze het stoppen moest
Bedwingen
En dan doorlaten, sijpelen
In kleine gaatjes
Gaatjes van verlangen
Van verloren trots
Fracties van vrede
Van voelbare vrees
Van furieuze finesse
Subtiel en zacht
Zo zeer dat het
Lief deed
Zo lief
Dat het zeer deed
Ze moest vertrouwen
dat ze deed
Alles wat ze kon
Voor deze man
En andersom
De gaatjes werden groter
En groeven diep
En verder dan
Het licht
Dat zichtbaar is
Verder dan ze
Horen kon
Hij sijpelde terug
Weerkaatste wat ze was
Wenste wat ze wou
Wist wat ze verlangen zou
Hij was zoals hij wees
En zij voor hem de vrouw
Dat wist ze
Zoals ze zweeg
En hij het zeggen zou
…
Prachtig weer.
BeantwoordenVerwijderenWanneer komt je bundel uit?
Wat een sterk beeld: sijpelende liefde...
BeantwoordenVerwijderenKnap geschreven.
BeantwoordenVerwijderenMooie! Ze hebben elkaar gevonden zo te lezen!
BeantwoordenVerwijderenPff, jeetje. Je weet het echt goed te verwoorden!
BeantwoordenVerwijderenwauw! echt heel erg mooi.
BeantwoordenVerwijderenzelf verzonnen?
Je voelt je echt een schaaltje water in jouw handen. Mooi!
BeantwoordenVerwijderenprachtig...
BeantwoordenVerwijderenIk verpest mijn gedichten altijd als ik ze langer dan een paar regels maak, maar de jouwe wordt verder naar het eind alleen maar mooier :)
BeantwoordenVerwijderenHij sijpelde terug
BeantwoordenVerwijderenWeerkaatste wat ze was
Wenste wat ze wou
Wist wat ze verlangen zou
Hij was zoals hij wees
En zij voor hem de vrouw
Dat wist ze
Zoals ze zweeg
En hij het zeggen zou
Dit stukje geeft precies de verstandhouding tussen mijn ouders weer. Erg ontroerend!
Mooi geschreven!
BeantwoordenVerwijderenNet als de rest, dus ik kom hier zeker nog eens terug...
ik kwam hier terecht via Ariadesdraad. Dit moet ik lezen en herlezen en telkens wordt het completer dan... Prachtig!
BeantwoordenVerwijderenWat mooi :)
BeantwoordenVerwijderenHet vloeit, het zingt, het is voorbij de betekenis van woorden, want als ik het ga ontleden, volg ik het niet meer. Erg knap.
BeantwoordenVerwijderen