De bosvruchten
vrezen het vlees
van draadjes aan elkaar
gedrapeerd over de tafel
Toegedekt
met zilvermeeuwen
gepoetst grijs dat glinsterend
onze ogen bedacht
te laten fonkelen
in het kaarslicht
Vrijvliegers zijn we
kijk ons dan:
keurig krankzinnig
aaneen geschoven
stoelpoten
we schoppen elkaar
niet onderuit
maar onderhuids
Opzwellende zenuwen
tussen de waterige wijn
als winegums
in een nachtje water
puur als biologisch experiment
want de smaak
is er nu wel af
gevolgen schetsend
schertsend vruchtvlees
dat zit op wankele poten
En nog een fijne kerst.
Een bijzonder schrijven! Alleen is het éh voor Kerst toch nog wat vroeg :-)
BeantwoordenVerwijderenMooi!
BeantwoordenVerwijderenIk hou wel van zinnen als:
BeantwoordenVerwijderen'kijk ons dan
Keurig krankzinnig'
Dat geeft een mens nog een beetje hoop. Als ik dat lees denk ik: misschien komt het met die kerstdagen nog wel goed :-D
:D Bravo!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Tjeerd
Mooi verwoord!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Sietske
Het is inderdaad een wankel evenwicht wat ons vervaarlijk doet balanceren rond de feestdagen. Schrijnend sfeerbeeld.
BeantwoordenVerwijderen