dreven wij de wapperende golven
van de gordijnen tegemoet
De spiegel was slechts onze reflectie
van het ogenblik dat het drijfhout
slaghout werd
Hij hield van baseball
De zon dreef boven ons
en de maan was haar schaduw
met touwtjes bijeen gebonden
geplakt aan het plafond
als een oase in de woestijn
snakkend om gezien te worden
Zij zocht de verleiding
Zelf hadden wij geen touwtjes,
vanwege de vrije wil
die ons was opgelegd
toen wij onze hoofden keerden
en verdronken in de nacht
Tegen de ochtend was er land in zicht
Het water was geruststellend stil
en de wedstrijd was gespeeld
Wij vroegen ons af,
wat er aan ons
voorbij was
gegaan
en we renden terug
terug naar huis
Prachtig geschreven!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig!
BeantwoordenVerwijderenMooi. Beeldend mooi. Mooi dus. Mysterieus.
BeantwoordenVerwijderen