Had ik al gezegd dat de muur nu dichterbij komt, voor mij
en dat híj nu niets meer ziet; my love
hoe dit samenvalt
en schrijnend is
te zijn
Had ik al gezegd hoe de ruimte me nu opvalt
en de beperking die ervan uitgaat
en hoe dat voor hem nu zijn houvast is, op de tast
hoe dit elkaar tegenspreekt
in alle harmonie
het is
zoals het kan
Had ik al gezegd dat hij me zoekt
en dat ik blijf, voor hem
Ik ben zijn ogen en zijn stem
Als hij toch praten kon,
hoe zou het dan zijn, met hem
Zou ik hem verstaan
of zou de taal, ons rijk bezit,
ons in de weg gaan staan
en belemmeren; het zicht
zoals het was
het zo zal zijn,
zoals ik je zie
zo 'mijn'
Hartverwarmend :-)
BeantwoordenVerwijderenIk beleef het mee. Totdat ik bij dat konijn. Uit mijn weldadige droom ontwaak.
BeantwoordenVerwijderenGniffel
VerwijderenHeel mooi omschreven, ook zonder dat knijntje hoor, met net zo goed. Ik aai. Want voelen is dan nog alles wat er is.
VerwijderenTrouwens, off topic. Ik voel me werkelijk ook vaak blind als ik hier een reactie wil posten. Die robotcontrole en ik zijn geen vriendjes. Ik val in de categorie blinde mus geloof ik. :-p
BeantwoordenVerwijderenHahaha, ja, dat heb ik ook vaak als ik reacties plaats. Can't see, can't read, the drama!
Verwijderen